Zaczniemy jutro żyć i zobaczymy, jak nam będzie szło. Wydaje nam się, że tak możemy zacząć historie tego projektu… Od takiego właśnie życia, które nie było pełne niczego, ale przez wspomniany brak pełni zaczęło się coś skraplać i na przestrzeni dłuższego czasu zaczęło coś wypełniać.

Historia początku powinna wyglądać zupełnie inaczej. Przecież mogło wszystko powstać wczoraj, a już dziś zobaczyć światło dnia. My chyba chcieliśmy poczuć jedynie smak i odebrać opinie od ludzi jak widzą nasze podejście i przemyślenia. Głębia znajduje się przecież tylko w naszym doświadczeniu, a sens już jednak każdy musi odnaleźć sam. Teraz chcemy dać Ci szanse na poznanie nas, a później otrzymasz od nas niepowtarzalną okazję na zapomnienie wszystkiego, co chcieliśmy Ci przekazać. To takie oczywiste, że możemy się pozbyć myśli, których nie chcemy przechowywać. Możliwe jest przecież, że dwie książki mogą wyglądać tak samo. Mogą zawierać również takie same informacje, ale po przeczytaniu każdej z nich możemy siedzieć w towarzystwie zupełnie innych uczuć. Wydaje nam się, że ten układ wygląda właśnie w taki sposób. Treść może być ta sama, ale forma jej przekazu może zostać stworzona już w zupełnie innym stylu. Chcemy żebyś pamiętał/pamiętała, że widzisz tylko efekt i tak dokładnie masz to wszystko odbierać. Zachowajmy proszę tą sterylność umysłu. Zachowajmy rytm i poczujmy to, co inni chcą nam przekazać. Dajmy się wyciągnąć ze snu. Pozwólmy na to, żeby czytać pewne rzeczy tylko i wyłącznie w zaciszu. Pozwólmy sobie na odrobinę wstydu w słowie czytanym, na odrobinę spokojnej propagandy, której zrozumienie może przyjść tylko w spokoju. Zacznijmy oddychać sami i odetnijmy możliwość, zabrania nam tego. Niech szorstkość materii pozwoli nam na zrozumienie, a zadry niech pozwolą nam na uczucia. Wyciągnijmy nasze myśli, których przekaz może być na pozór niezrozumiały, pozbawiony sensu. Może to jest właśnie ideą tworzenia? Pobawienie sensu albo już jego nierozumienie. Złamanie schematu nie wiąże się przecież, ze zniszczeniem tego, co było. Złamanie go polega na stworzeniu nowego, który według nas może funkcjonować lepiej.

Ideą powstania całego projektu była chęć stworzenia własnego świata, który będziemy mogli w dowolny sposób kreować, uzupełniać, a przede wszystkim tworzyć. Pozwoliliśmy więc sobie na odrobinę wstydu i na sterylność umysłu, wystrzegając się tego, co miało zostać stworzone na siłę.
Pozwoliliśmy się wyciągnąć ze snu i stworzyć wzór tego, co chcieliśmy zobaczyć. Chcieliśmy poczuć szorstkość materii i oprawić to w uczucia pełne drzazg. To właśnie idea niezrozumiałego świata. To właśnie sens tego, co możemy zrobić sami. Wyciągnęliśmy nasze myśli na forum, aby poddać je ocenie. Chcemy poczuć smak. Chcemy stworzyć propagandę zrozumienia dla ludzi, którzy chcą w niej uczestniczyć. Zaczęliśmy oddychać i nagle czuć…
Zakończenia nie znamy.

IDEOLOGY PROJECT

Pierwsze z nich to scenariusze, które nigdy nie będą realne. Drugie z nich to rozmowy, które nigdy się nie odbędą. Trzecie, to już marzenia, które zależą od naszej przestrzeni.

Oddech złapany w miejscu, w którym czujemy się komfortowo, smakuje zupełnie inaczej. Każdy moment, chwila oraz przedmiot smakuje inaczej. Dotyk, spojrzenie smakuje inaczej. Jak możemy opisać ten smak?

Smak naszego świata jest w każdym jego zakątku umowny. Nie możemy tego porównać ze smakiem innej osoby. Gdzie możemy więc to zrozumieć?

Sprawa idei smaku jest porównywalna z poglądami politycznymi oraz etycznymi. Każdy ruch, oddech oraz przeżycie odczuwamy inaczej. Nie wszystko jest dla nas realnie identyczne. Punkt, z którego widzimy ludzi, może być dla nas jedynie problem, z którym sami nie możemy sobie poradzić. Umysł podświadomie podsuwa nam obrazy, które chciałby zobaczyć, ale najczęściej nas nie budzi. Dlaczego ludzie inaczej odczuwają smak? Dlaczego nie powstała jeszcze rzecz, która smakowałaby tak samo wszystkim? Dlaczego wizja idealnego świata tworzy nowe technologie, a nie skupiła się jeszcze na idealnym smaku? Może to jest za trudne, aby połączyć nas i wybrać ten jeden, który będzie stworzony dla nas wszystkich? A gdyby tak zapytać o smak tylko 2 osoby? Może warto zacząć tworzyć smak idealny od 2 osób… może to mniejsze ryzyko i większe prawdopodobieństwo, że ten idealny smak jednak istnieje?

Smak dla wielu z nas jest serią wyborów. Podobno nie rodzimy się z określonym smakiem. Moglibyśmy się go nauczyć tak jak wszystkiego. Może warto spróbować czegoś dwa razy? Przecież każdy z nas chciałby przynajmniej dwa razy żyć. Pierwszą szansę wykorzystać na poznanie, natomiast drugą, na zrozumienie.

Obecnie jedyne co może przetrwać, to wszystko to, co jest inne, ale zachowanie w tym rytmu, zaczyna być synonimem ciszy. Rytm ciszy już nikomu nie będzie przeszkadzał. Nikt nie odbierze smaku ciszy inaczej, nikt nie wyrazi sprzeciwu, że cisza występująca po wybuchu smakuje inaczej, nikt nie powie, że Twój głos jest błędny oraz drażniący, kiedy w danym momencie pozwolisz na poczucie smaku i Twoim krzykiem będzie właśnie ta cisza.

Smak posiada swój sens.

Smak w przypadku ciszy może być przywróceniem naturalnego porządku, który istniał tuż przed Twoim krzykiem… Pytanie, czy warto układać swój smak będąc cicho?

Nie zachęcamy Cię do tworzenia cichego smaku. Nie powinno istnieć też nic, co może zbliżyć nas wszystkich w jego kwestii. Różnorodność może zawierać znaczenie autentyczności. Zwyczajnie potrzebujemy równowagi. Potrzebujemy smaku oraz ciszy.
Czym tu jest smak i gdzie możemy szukać jego ciszy?