W filozofii dualizmu głównym problemem jest podział. Sam jego rodzaj zależy od koncepcji oraz przekonań filozoficznych danego myśliciela. Zapoczątkowany przez Platona, rozwijał się na przestrzeni wieków, tworząc, co nowsze teorie, których jedyną cechą wspólną jest dwoistość. Uczucie podziału, którego potrzeba złączenia, skłania do szukania jego przyczyn, jest pewnego rodzaju ideologią, w której brakuje złotego środka. W ujęciu filozoficznym dualizm dotyczy organizmów żywych, u których możemy oddzielić ciało od rozumu, gdzie za tym znaczeniem podąża również dusza. Dualizm możemy odbierać jako zjawisko paradoksalne, ponieważ zestawienie obok siebie dwóch z pozoru niespójnych elementów stwarza pewnego rodzaju kompletność, która jest oczywiście pozbawiona wyżej wymienionego złotego środka. W takim ujęciu, połączenie tego rodzaju nie jest perfekcją, ale dąży do uzupełnienia brakujących części składowych.

Próba dostrzeżenia tego, co znajduje się w środku dwoistości, może być naprawdę długą podróżą, która posiada trzy, podobne do siebie drogi. W każdej z nich wybierasz jedno rozwiązanie, którego poprawności nigdy nie będzie można sprawdzić ani ocenić. Co nas otacza? Dlaczego? W jaki sposób został stworzony podział?
Projekt ten można zrozumieć jako nierówność jedności. Ta sama rzecz, lecz nieidentyczna w całości. Podobna do siebie przed podziałem, ale tuż po nim pojawiają się w niej inne elementy, bądź zaczynają być zauważalne braki. Sam podział jest łatwo zauważyć, ale co jest podziałem, czyli linią dzielącą? Co znajduje się w środku dwoistości? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sam.

Dualizm psychofizyczny
Według filozofii dualizmu psychofizycznego ciało oraz umysł stanowią dwa niezależne od siebie pojęcia, które potrafią funkcjonować bez konieczności połączenia. To dwa organizmy, które potrafią żyć i funkcjonować niezależnie od siebie. Odbierają inne bodźce, uczucia oraz potrafią inaczej odbierać rzeczywistość. Dusza jest różnicą ciała, więc w świetle tego przekonania połączenie nie jest rzeczą istniejącą.

Dualizm antropologiczny
Człowiek jest pewnego rodzaju sumą dwóch części składowych. W tym przykładzie jest odbierany jako połączenie dwóch substancji, których efektem połączenia jest on sam. Ciało oraz umysł (dusza) stanowi jedność posiadającą zauważalną różnicę pomiędzy jedną a drugą częścią składową.

Dualizm ontologiczny
Odróżnienie substancji cielesnych od duchowych.

Rodzaje:
Dualizm skrajny – Zakłada, że ciało oraz duszą stanowią dwa niezależne istnienia, pozbawione potrzeby posiadania podłoża stanowiącego ich podstawę.

Dualizm umiarkowany – Utrzymuje teorie o istnieniu zależności pomiędzy materią (ciałem) oraz formą (duszą). W tym przykładzie występuje zależność istnienia duszy oraz ciała, która świadczy o konieczności współistnienia dwóch teoretycznie niepotrzebnych sobie elementów, dzięki którym może wystąpić różnica przy porównaniu pomiędzy materiami.

Dualizm (Religia)
Pojęcie dualizmu istnieje również w ujęciu religijnym i świadczy ono o równowadze istnienia dobra oraz zła. W momencie, gdy na świecie pojawia się dobro, pojawia się również zło. Istnienie dobrego Boga jest dowodem na istnienie jego złego wcielenia. Teoria ta również nie wykazuje dowodu na istnienie złotego środka.